SKO.412/42,48/2015 Łomża, dnia 7 września 2015 r.

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny

w Białymstoku

ul. Sienkiewicza 84

15-950 Białystok

Na podstawie art.54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży w składzie orzekającym:

przewodniczący:    - Anna Sadowska

członkowie:            - Mirosław Kazimierz Anaszko (spr.)

- Urszula Kurządkowska

po rozpatrzeniu na posiedzeniu  w dniu 7 września 2015 r. skargi Anny i Krzysztofa Kamińskich - reprezentowanych przez adw. Jerzego Paśko, na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży z dnia 7 lipca 2015 r. nr SK0.412/42/48/2015 utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Ciechanowca z dnia 15 maja 2015 r., nr RI.6220.9.2011 ustalającej środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy wiatrowej FW Ciechanowiec o mocy do 6 MW wraz z infrastrukturą towarzyszącą, zlokalizowanej na działkach nr: 261/1, 261/4, 261/5 (obręb Winna-Wypychy) oraz 822 i 823 (obręb Ciechanowiec),

p o s t a n a w i a :

skargę wraz z odpowiedzią na nią przekazać do rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku z wnioskiem o jej oddalenie.

U z a s a d n i e n i e

Decyzją z dnia 15 maja 2015 r. znak : RI.6220.9.2011  organ I instancji ustalił środowiskowe uwarunkowania dla planowanego przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy wiatrowej FW Ciechanowiec o mocy do 6 MW wraz z elementami infrastruktury technicznej niezbędnymi do prawidłowego funkcjonowania przedsięwzięcia, na działkach nr: 261/1, 261/4, 261/5 (obręb Winna- Wypychy) oraz 822 i 823 (obręb Ciechanowiec), gm. Ciechanowiec.

W decyzji tej szczegółowo określił warunki wykorzystania terenu w fazie realizacji i eksploatacji ze szczególnym uwzględnieniem konieczności ochrony cennych wartości przyrodniczych zasobów naturalnych i zabytków oraz ograniczenia uciążliwości dla terenów sąsiednich, jak również zawarł wymagania dotyczące ochrony środowiska konieczne do uwzględnienia w projekcie budowlanym. Stwierdził, że w przypadku planowanego przedsięwzięcia nie występuje ryzyko poważnych awarii przemysłowych, nie istnieje potrzeba przeprowadzenia postępowania dotyczącego transgranicznego oddziaływania na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji o pozwoleniu na budowę oraz nie istnieje także potrzeba utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania. Stwierdził ponadto, że nie ma potrzeby przeprowadzenia ponownej oceny oddziaływania na środowisko w ramach postępowania o wydanie decyzji, o której mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tj. Dz. U. z 2013 r., poz. 1235 ze zm. - dalej jako: u.o.u.i.ś.). Nałożył natomiast obowiązek przedstawienia analizy porealizacyjnej w zakresie oddziaływania akustycznego oraz monitoringu awifauny i chiropterofauny, określając szereg wskazań co do sposobu prowadzenia badań oraz monitoringu. W przypadku stwierdzenia przekroczeń dopuszczalnego poziomu hałasu, nakazał doprowadzenie oddziaływania akustycznego do poziomu dopuszczalnego. W uzasadnieniu zapisu pkt VIII sentencji decyzji dotyczącego braku potrzeby ponownego przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko przed wydaniem pozwolenia na budowę (s.18 decyzji) wskazał m.in., że:

-  informacje zawarte w raporcie są wystarczające do tego aby móc ocenić rodzaj, skalę i charakter

przedsięwzięcia oraz jego wpływ na środowisko, a także do określenia warunków

środowiskowych jego realizacji,

- stanowisko Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Białymstoku w omawianym zakresie

jest zbieżne ze   stanowiskiem organu I instancji.

Odwołanie od powyższej decyzji wnieśli małżonkowie Anna i Krzysztof Kamińscy, którzy

zarzucili organowi I instancji naruszenie prawa procesowego, które w ich ocenie miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7 k.p.a. w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. i art. 78 § 1 k.p.a. oraz naruszenie prawa materialnego, a mianowicie: art. 42 u.o.u.i.ś., art. 82 ust 1 pkt 4,  art. 82 ust 2 pkt 1 u.o.u.i.ś. i art. 63 ust 1 pkt 1 lit ,,b" u.o.u.i.ś.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży, dalej Kolegium, po dokonaniu wszechstronnej i całościowej analizy oraz oceny zebranego przez organ I instancji  materiału dowodowego, a także zasadności zarzutów podniesionych w odwołaniach uznało, że wniesione odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżona decyzja organu I instancji nie narusza prawa. W sprawie uzyskano wymagane ustawą środowiskową opinie i uzgodnienia oraz zapewniono możliwość udziału społeczeństwa w postępowaniu, zgodnie z przepisami tej ustawy.

Ustosunkowując się natomiast do zarzutów podniesionych w odwołaniu Kolegium stwierdziło, że zgłoszone przez odwołujących wątpliwości zostały wyjaśnione przez autorów raportu i organ I instancji, a Kolegium uznało je za  kompletne i zasługujące na wiarę. Nadto wskazało, że :

- odmowa ustalenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia może być

wydana jedynie w  sześciu przypadkach określonych w ustawie,

- żadna z powyższych przesłanek nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Powyższa decyzja Kolegium stała się przedmiotem skargi Anny i Krzysztofa Kamińskich - reprezentowanych przez adw. Jerzego Paśko do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku. Zaskarżonej decyzji skarżący  zarzucili naruszenie prawa procesowego i materialnego, a mianowicie:

• art. 7 k.p.a., art. 8 k.p.a., art. 77 k.p.a. przez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy i błędne przyjęcie, że:

- w ramach toczącego się postępowania przed organem I instancji, wszystkie strony                      postępowania były prawidłowo zawiadamiane o toczącym się postępowaniu;

- negatywne oddziaływanie planowanego przedsięwzięcia na środowisko(zwłaszcza w                 jego wpływu na zdrowie i samopoczucie zamieszkujących w okolicy ludzi) będzie

możliwe do zlikwidowania lub zminimalizowania do poziomu dopuszczalnych                          emisji;

- nie zachodzi konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na                 środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji o pozwolenie na budowę;

- naruszenie art. 107 § 3 kpa w zw. z art. 85 ust. 2 pkt l lit. c ustawy ooś mające istotny               wpływ na wynik sprawy polegające na braku uzasadnienia swojego stanowiska w zakresie           braku stwierdzenia konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na       środowisko w ramach postępowania o wydanie decyzji o pozwolenie na budowę;

- naruszenie przepisu art. 138 § l kpa polegające na utrzymaniu w mocy decyzji organu I               instancji na podstawie błędnego przyjęcia, że w ramach toczącego się postępowania przed            organem I instancji, wszystkie strony postępowania były prawidłowo zawiadamiane o            toczącym się postępowaniu, oraz że organ I instancji wszechstronnie i wyczerpująco                     zgromadził w sprawie materiał dowodowy; oraz utrzymaniu w mocy decyzji organu I        instancji pomimo braku zamieszczenia w niej uzasadnienia braku stwierdzenia                  konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko w                ramach postępowania o wydanie decyzji o pozwolenie na budowę;

• art. 82 ust. i pkt 4 i art. 82 ust. 2 pkt l u.o.u.i.ś. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na stwierdzeniu braku konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko w ramach postępowania o wydanie decyzji o pozwolenie na budowę, w sytuacji gdy posiadane przez organ dane na temat przedsięwzięcia, nie pozwalają wystarczająco ocenić oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz braku uzasadnienia swojego stanowiska.

  Wobec powyższego wniesiono o:

  -           uchylenie w całości decyzji organów I i II instancji, ewentualnie o uchylenie w                          całości zaskarżonej decyzji;

-           zasądzenie od organu na rzecz skarżących kosztów postępowania według norm                          prawem przewidzianych.

W ocenie Kolegium powyższe  zarzuty skargi stanowią zasadniczo powtórzenie treści odwołania od decyzji z dnia 15 maja 2015 r. znak : RI.6220.9.2011, do których Kolegium obszernie i wyczerpująco odniosło się w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego argumenty skargi nie są więc uzasadnione i nie mogą mieć wpływu na zaskarżone rozstrzygnięcie, z poniższych powodów :

Po pierwsze, przepis art. 49 k.p.a. stanowi m.in., że strony mogą być zawiadamiane o decyzjach i innych czynnościach organów administracji publicznej przez obwieszczenie lub w inny zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. Przepis ten nie obliguje, czego nie chcą dostrzec skarżący, do dokonania obwieszczeń w każdej wsi, w pobliżu miejsca planowanego przedsięwzięcia. Gdyby intencją ustawodawcy było nałożenie na organy administracji obowiązku zawiadamiania stron o wydanych decyzjach w formie obwieszczeń w każdej wsi w pobliżu miejsca planowanego przedsięwzięcia, to zapewne w art. 49 k.p.a. lub w odpowiednim przepisie u.o.u.i.ś. znalazłby się wyraźny dodatkowy wymóg obwieszczenia w szczególny sposób.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 grudnia 2014 r. (sygn. akt II OSK 2957/12, LEX nr 1637149) wskazał, że obwieszczenie, o którym stanowi art. 49 k.p.a., ma ten skutek, że każdy zainteresowany, kto uważa się za stronę postępowania, może dowiedzieć się o toczącym się postępowaniu i jego przebiegu, co umożliwia ewentualny czynny w nim udział. W związku z tym do podmiotów zainteresowanych tym postępowaniem, a nie do organu prowadzącego postępowanie, należy podjęcie czynności zapewniających im czynne uczestnictwo w postępowaniu administracyjnym

W ocenie Kolegium Burmistrz Ciechanowca - organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach - dołożył daleko idących starań, ponad obowiązek ustawowy, aby wypełnić obowiązek prawidłowego zawiadamiania stron. Zarówno o wszczęciu postępowania, jak również na każdym jego etapie, oprócz obwieszczenia na tablicy ogłoszeń Urzędu Miejskiego w Ciechanowcu, na tablicach ogłoszeń w miejscowościach Winna-Wypychy i Ciechanowczyk, obwieszczono na stronie internetowej BIP Urzędu Miejskiego w Ciechanowcu. Nadto w celu wywieszenia obwieszczeń na tablicach ogłoszeń w ww. sołectwach, przekazywano je sołtysom sołectw Winna- Wypychy i Ciechanowczyk. Do momentu zamontowania tablicy ogłoszeń w miejscowości Ciechanowczyk, sołtys wsi Ciechanowczyk, był zobligowany do przekazania informacji, zawartych w przekazanym sołtysom obwieszczeniu, mieszkańcom w taki sposób, w jaki dotychczas informował mieszkańców sołectwa o sprawach istotnych dla gminy i sołectwa.

Po drugie, decyzja środowiskowa zawiera szczegółowe wskazania dotyczące zasad monitoringu i innych powykonawczych obowiązków inwestora w zakresie wpływu przedsięwzięcia na awifaunę, chiropterofaunę oraz szeroko rozumiany klimat akustyczny. Zawiera również uzasadnienie odstępstwa od konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji o pozwolenie na budowę. Natomiast skarżący  nie przedstawili  żadnych dowodów przemawiających za potrzebą przeprowadzenia powyższej oceny w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji o pozwolenie na budowę. Żądania skarżących w powyższym zakresie mają charakter postulatywny, a nie opierają się na konkretnych normach prawnych, które zostały naruszone.

Po trzecie,  organ I instancji w uzasadnieniu decyzji (s.19) wskazał, że badając lokalizację planowanego przedsięwzięcia w stosunku do najbliższej zabudowy mieszkaniowej przeanalizował wykonaną w 2012 r. ekspertyzę Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN, a nie jak twierdzą skarżący orzekł (oparł ustalenia) na podstawie powyższej ekspertyzy. Przyjmując twierdzenie skarżących za prawdziwe organ I instancji w ślad za ustaleniami ekspertyzy powinien określić lokalizację elektrowni wiatrowej w odległości 500 m od najbliższej zabudowy mieszkaniowej. Tymczasem  organ I instancji na podstawie szczegółowych analiz zawartych w raporcie określił, że lokalizacja przedsięwzięcia  nie może być mniejsza niż 634m od najbliższej zabudowy mieszkaniowej.

W obowiązującym prawie nie ma regulacji dotyczących odległości lokalizacji wież elektrowni wiatrowych w stosunku do innych obiektów budowlanych, w tym do obiektów przeznaczonych na pobyt ludzi. W związku z tym ze względu na specyfikę urządzeń elektrowni wiatrowych, decydujące znaczenie, dla wyznaczenia obszaru oddziaływania takich obiektów na tereny sąsiednie, ma czynnik hałasu emitowanego przez pracujące turbiny wiatrowe. Pomiary  tła akustycznego wykonane  w         punktach  obserwacji              zlokalizowanych  na  terenach chronionych,  określiły  poziom  dźwięku w porze  dziennej  pomiędzy 35,6 a  37,9 dB  oraz w porze  nocnej pomiędzy  25,8 a 35,5dB. Wyniki analizy, które powinny rozwiać obawy skarżących, jednoznacznie wskazały, że realizacja przedsięwzięcia nie będzie miała wpływu na pogorszenie klimatu akustycznego w pobliżu planowanej inwestycji, na terenach dla których obowiązują normy hałasu.

Dołączone akta sprawy przedstawiają w pełni sposób prowadzenia postępowania administracyjnego zmierzającego do dokładnego wyjaśnienia sprawy. Szczegółowe  merytoryczne uzasadnienie zostało zawarte w skarżonej decyzji i poprzedzającej jej  wydanie decyzji Burmistrza Ciechanowca. W związku z powyższym Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży uznało, że skarga Anny i Krzysztofa Kamińskich - reprezentowanych przez adw. Jerzego Paśko, nie zasługuje na uwzględnienie, dlatego wnosi jak na wstępie swojej odpowiedzi.

 

 

przewodniczący:    - Anna Sadowska

członkowie:            - Mirosław Kazimierz Anaszko (spr.)

- Urszula Kurządkowska